ładunku elektrycznego
Encyklopedia PWN
wł. fizyk, zakonnik;
elektron. jedna z elektrod tranzystora unipolarnego, tyrystora lub innego przyrządu półprzewodnikowego (np. kondensatora MOS, przyrządu CCD);
pojęcie używane w odniesieniu do promieniowania rentgenowskiego (X) i γ — stosunek sumy ładunków elektrycznych wszystkich jonów jednego znaku, wytworzonych w jednostkowej objętości powietrza w warunkach, gdy wszystkie elektrony uwolnione pod wpływem fotonów promieniowania zostaną w niej całkowicie zatrzymane — do wartości masy tego powietrza;
przyrząd elektronowy o 2 elektrodach, lampowy (lampa mikrofalowa) lub półprzewodnikowy, przeznaczony do pracy w zakresie częst. odpowiadających mikrofalom.
układ 2 blisko siebie położonych różnoimiennych ładunków (mas) magnetycznych;
